Het mysterie van het universum is dat het mysterieus is.
“Mysterieus” verschijnt niet als een absoluutheid. Daarbuiten kun je geen onderscheid maken in “mysterieus”. “Mysterieus” is een betekenis, volledig gecreëerd door ons mensen. De keizer heeft geen kleren aan. Wij zijn mysterie makers. Wij hebben verklaard dat het universum mysterieus is om het spel interessant te houden. Dan, om het interessante spel gaande te houden, moesten we het wel vergeten dat wij het waren die het universum mysterieus hadden verklaard om zo het spel interessant te houden. We zijn het zelfs zo erg vergeten dat wij het waren die het universum mysterieus hadden verklaard om zo op die manier het spel interessant te houden, dat het een eigen leven is gaan leiden en gezien wordt door ons, de makers , als dat het niks met ons te maken heeft, als een volledig gescheiden wereld van ons, we doen er zelfs geheimzinnig over.
Wij, de bron, zijn omgeven door onze creaties. We zijn er in ondergedompeld, we zwemmen erin. Terwijl wij ons erbij neerleggen dat we gaan geloven in het mysterie, kunnen we altijd herinneren als we daarvoor kiezen dat wij het creëerden. We kunnen altijd herinneren als we daarvoor kiezen dat wij het mysterie creëerden om zo het spel interessant te houden. We kunnen altijd herinneren als we daarvoor kiezen dat wij het moesten vergeten dat wij het waren die het universum als mysterieus hebben verklaard om zo het interessante spel gaande te houden.
Wij zijn de bron van onze eigen ervaring. Dat is Verlichting. Wij zijn de bron van ons eigen leven. Dat is een grotere hap. Wij zijn de bron van het Leven Zelf. Deze uitspraak is niet voor een zwak hart.
Vogel is tot lucht als vis is tot water als mens is tot bron. Het milieu van de vogels is de lucht. De lucht is zo geïntegreerd in het leven van de vogels dat een vogel niet het onderscheid "lucht" kan maken. Een vogel is zich niet bewust van lucht. Het milieu van de vissen is water. Water is zo geïntegreerd in het leven van vissen dat een vis niet het onderscheid "water" kan maken. Een vis is zich niet bewust van water. Zo ook is het met mensen en bron. Ons milieu is bron. Bron is zo geïntegreerd in ons leven dat wij geen onderscheid "bron" kunnen maken. Wij zijn ons niet bewust van bron.
Zou het zo kunnen zijn dat wij mensen ons niet bewust zijn van bron, niet een ongeluk is, noch een fout of een tekortkoming van intelligentie, maar meer een simpel feit is van intentie? Zou het kunnen zijn dat elke aspiratie die we significant hebben gemaakt eigenlijk betekenisloos is als we het onderscheid "bron" gaan maken in ons leven? Zou het zo kunnen zijn dat wij ons hele leven tevergeefs leven omdat we in conflict zijn met het onderscheid “bron”?
Zou het zo kunnen zijn dat nadat alle veranderingsprocessen gefaald hebben om tevredenheid te produceren, na ons beschermd te hebben tegen elke prijs het eigenlijk geen bescherming biedt, na al onze heiligste rechtvaardigheid de wereld een meer gevaarlijke plek is geworden dan een veiligere plek om te leven, zou het zo kunnen zijn dat de reden is dat ons rechtssysteem nog steeds in onderzoek is over wat "menselijkheid" betekent, is omdat we ons leven achterste voren leven?
Zou het kunnen zijn dat we oneindig alles willen investeren wat we bezitten in te proberen naar de bron te gaan en te proberen die te verwezenlijken waar we dat niet zijn, dan in plaats van te komen van de bron waar we zijn?
Komen van de bron waar we zijn in plaats van proberen naar de bron te gaan en proberen de bron te verwezenlijken waar we dat niet zijn is eigenlijk simpel. Wat het vraagt is dat we herinneren dat wij het mysterie creëerden om zo het spel interessant te houden. Wat het vraagt is dat we herinneren dat wij het moesten vergeten dat wij het universum mysterieus hadden verklaard om zo het interessante spel gaande te houden.
En het is niet zo dat als we herinneren dat wij het mysterie creëerden het spel afgelopen is. De schoonheid van dit alles is, ... ja... , dat spel eindigt maar aangezien wij de bron zijn, gaan we weer een nieuw spel creëren… keer op keer… keer op keer…
De boom bladert, de zee golft, het universum vermenselijkt. Bron bron bronnen…
Dit zijn werkwoorden, zo gezegd.
Wij scheppen de werkelijkheid. We zijn werkelijkheidscheppende machines.
Oké, ga nu weer verder met spelen. Geniet ervan!
september 2008
