Voeten Op De Grond

Leestijd: 20 minuten.


Over spiritualiteit, met beide voeten op de grond.


Door de jaren heen, heb ik een enorme fascinatie gekregen voor welke wegen wij allemaal bewandelen om maar zoveel mogelijk goedheid, geluk en zingeving te ervaren. Meestal met de intentie iets te willen verbeteren aan onszelf.

Spiritualiteit is dan een veel gebruikt thema. En terecht, iemand die zich verdiept in zijn eigen spiritualiteit is wat mij betreft niet een beter mens, maar wel een meer bewust mens. Meestal met als prettige bijwerking een set van nieuwe denkkaders om op een krachtige manier om te kunnen gaan met tegenslag, teleurstellingen en angsten.

Dat de meeste entrepreneurs naast geluk nu ook spiritualiteit hebben ontdekt als product, is wel te zien in het aanbod. Inmiddels zijn er zoveel spirituele beloftes daarbuiten; dat dit pad, of deze methode jouw spirituele ontdekking oneindig veel geluk zal geven, dat je met dit boek al jouw doelen kan bereiken of via deze training alle dromen zullen uitkomen. Tja, wie wil dat nou niet? Dat ondernemers alle zin en onzin uit de kast halen om jou te verleiden iets bij hen te kopen is niets nieuws, wel dat je tegenwoordig zen yoga kan doen met geiten of met bier.
 
Dat spiritualiteit tegenwoordig net zo hip is als geluk is een feit. Het is booming. Spiritualiteit wordt ook net als geluk enorm uitgemolken. Vooral de term ‘spiritueel bewust’ wordt in overvloed gebruikt. Niet dat ik daarop tegen ben, maar in een strikte betekenis wordt met spiritualiteit het bewustzijn aangeduid. Dus spiritueel bewust is dus twee keer bewust.

Trouwens, het woord bewust wordt ook door het bedrijfsleven enorm uitgeknepen. Het staat tegenwoordig zo’n beetje op elk levensmiddelenproduct en de dienstensector is er ook niet vies van. 




Spiritualiteit doet tegenwoordig ook aan social media. Je herkent ze wel, rustgevende foto’s met een spirituele tekst. Of vlogs waarbij een spiritueel bewuste persoon jou tips geeft. Niks mis mee, dat je aan de hand van deze teksten en tips een opbeurend gevoel krijgt of een fenomenaal inzicht. Maar dat spiritualiteit ook een gevaar kan vormen, wordt nauwelijks benoemd. “Natuurlijk niet Joeban, anders zou ik toch nooit dat boek of die e-workshop kopen aan het eind van die vlog!” Dusss……

Maar hoe kan het dan dat zoiets dat puur en goed aanvoelt toch nadelig zijn?

Dat komt omdat spiritualiteit neergezet wordt als een tool, een methode. Een manier om al jouw zorgen te overwinnen en te gaan leven in overvloed. Maar als je spiritualiteit gaat gebruiken om persoonlijke of emotionele zaken te vermijden of een zwak gevoel van eigenwaarde te ondersteunen, dan sla je de plank mis.

De gevaren die dan op de loer liggen zijn dat je je overdreven gaat onthechten, emotionele afstomping, sociale vervreemding, te grote druk op het positieve, woede fobie, overdreven tolerant zijn, geen grenzen kunnen aangeven, scheve ontwikkeling (cognitieve intelligentie ontwikkeld sneller dan emotionele en morele intelligentie), eindeloos oordelen over iemands negativiteit of schaduwkant, minderwaardig zijn over de eigen persoonlijke verhouding tot het spirituele, en waanbeelden hebben dat je bent aangekomen op een hoger bewustzijnsniveau.

In de psychologie wordt dit ook wel spirituele bypass genoemd. En refereert het aan het ontwijken van ongemakkelijke gevoelens, oude wonden, en fundamentele emotionele en psychologische behoeftes. Of zoals Robert Masters het verwoord; Er is sprake van spirituele bypass als spiritualiteit ons scheidt van de dingen die er echt toe doen.

De afgelopen paar jaar kreeg ik steeds vaker coachvragen, vooral van twintigers, waarbij spiritualiteit het hoofdonderwerp was. Het dwong mij mijn eigen spirituele ervaringen nog eens uit te diepen en ik ben er toen achter gekomen dat spiritualiteit wel degelijk schaduw aspecten kent. Deze zelfstudie en mijn bevindingen tijdens de vele coachsessies, hebben bij mij spirituele zaken aan het licht gebracht die mensen doen, maar die eigenlijk daarmee hun groeiproces saboteren.

Ik ben er niet op uit om spiritualiteit te veroordelen, maar mijn doel van dit artikel is wel om het niveau van (zelf)bewustzijn te verhogen, om uiteindelijk bij te dragen aan een ontwikkeling naar een eerlijke, bekrachtigende en toepasbare spiritualiteit.

Oftewel, spiritualiteit met beide voeten op de grond. In willekeurige volgorde de 7 inzichten van mijn zelfstudie:

1. Deelnemen aan spirituele activiteiten om jezelf beter te voelen ten opzichte van anderen.

Dit is waarschijnlijk de meest voorkomende en meest indringende schaduwkant van spiritualiteit. Het kent vele vormen. Sommige mensen voelen zich superieur omdat ze Alan Watts lezen. Of luisteren naar Marianne Williamson. Of elke ochtend aan yoga doen. Of zijn gestopt met tv kijken. Of alleen maar een veganistisch dieet volgen. Of kristallen gebruiken. Of mediteren. Of geestverruimende middelen gebruiken. Of altijd op de fiets naar kantoor gaan.

Ik zeg dus niet dat het deelnemen aan deze activiteiten waardeloos of nutteloos is. Ik hou van Alan Watts, ik respecteer elke vorm van dieet, en ik weet uit eigen ervaring dat meditatie een enorme bijdrage kan zijn. Wat ik wel zeg is dat het zeer eenvoudig is dat jouw spirituele ideeën en oefeningen de basis kunnen vormen voor een ego valkuil - je gelooft namelijk dat je zo veel beter en meer verlicht bent dan alle ‘gewone’ mensen, omdat jij al deze dingen doet. Uiteindelijk is deze houding naar spiritualiteit niet beter dan geloven dat je beter bent dan iedereen omdat je VVD stemt of voor Ajax bent.

Deze gewoonte belemmert wat mij betreft elke vorm van spiritualiteit omdat het focust op het ophemelen van jezelf, in plaats van dat je bezig bent met het onderhouden van je innerlijke connectie. En je connecties naar buiten, je relaties met de mensen om je heen en daarbuiten.


2. Het aangaan van nieuwe hobby’s, interesses en overtuigingen omdat ze simpelweg behoren tot de nieuwste ‘spirituele’ trends.

Wij mensen hebben nou eenmaal de behoefte om ergens bij te willen horen. Zo vormen we allerlei groepjes om te voldoen aan dit gevoel. Spiritualiteit is een van die dingen waarbij mensen allerlei groepjes vormen. Dit is in eerste instantie vaak een goed bedoelt idee, maar het heeft ook een schaduwkant.
Voor veel mensen is spiritualiteit meer dan alleen maar een hip ding. Ze hebben het idee dat ze op de spirituele trein moeten springen om vervolgens aan yoga te gaan doen, het dragen van New Age kleding, naar festivals te gaan, het drinken van ayahuasca, etc., en ze vertellen zichzelf dat dit hun spiritueel maakt. Deze ‘spirituele wannabe’s’ verdunnen de betekenis van echt spiritueel onderzoek, beschouwingen, ervaringen en realisaties. Vaak gebruiken ze spiritualiteit als reden om zich superieur te voelen ten opzichte van anderen.


3. Spiritualiteit gebruiken als rechtvaardiging om geen verantwoordelijkheid te nemen voor de eigen acties.

De essentie van dit punt is dat het heel erg makkelijk is om spirituele mantra’s of ideeën om te zetten in rechtvaardigingen om onverantwoordelijk en onbetrouwbaar te zijn.

“Het is wat het is.” Of “het universum heeft het zo bedoelt.” Of “alles gebeurt om een reden” kunnen allemaal aanleidingen zijn om uiteindelijk niets te doen of om het eigen gedrag nooit te onderzoeken. Of de bovengenoemde uitspraken op waarheid berusten vind ik niet belangrijk. Maar als je consequent te laat bent, je persoonlijke relaties verwaarloost en je huisgenoten niet op je kunnen rekenen of je de huur wel op tijd betaalt, dan wordt het wellicht tijd om te stoppen om tegen jezelf te zeggen dat ‘realiteit een illusie is.’
Een ander punt dat ik ook vaak gezien heb tijdens mijn coaching sessies is dat als iemand problemen heeft met het gedrag van de spiritueel bewuste persoon, er vaak gedacht wordt door die persoon dat de ander ‘niet de beleving/ervaring waardeert of begrijpt’ of ‘nog op spiritueel vlak moet groeien.’ Dat elk mens een eigen groei en leerproces heeft is soms moeilijk te erkennen. Het is ook moeilijk te erkennen wanneer je lomp, egoïstisch of ondoordachte uitspraken doet, zeker als de ander daar de dupe van wordt.


4. Heel erg de nadruk leggen op ‘positiviteit’ om te voorkomen dat je kijkt naar de werkelijke impact (problemen) van je leven en die van de wereld.

De "positiviteit" -beweging is de afgelopen jaren in de westerse cultuur ontploft. Het internet is overvol van schijnbaar eindeloze memes en artikelen die dezelfde onbezonnen boodschappen herhalen: "Denk positieve gedachten!" "Wees gewoon positief!" "Richt je niet op het negatieve!"

Hoewel er zeker waarde is in het cultiveren van dankbaarheid voor de vele wonderen van de menselijke ervaring, lijkt deze beweging iets kritisch over het hoofd te zien: de donkere aspecten van het leven verdwijnen niet, simpelweg omdat ze worden genegeerd. Veel problemen in onze individuele levens en op wereldschaal lijken zelfs alleen maar te verergeren of complexer te worden wanneer ze worden genegeerd. Op dezelfde manier dat het absurd lijkt om een heroïneverslaafde de uitdrukking "Denk gewoon positief!" Te bieden als een oplossing voor hun probleem, is het absurd om te geloven dat positief denken een oplossing biedt voor grote mondiale problemen zoals klimaatverandering. , armoede, industriële landbouw en existentiële risico's.

Dit wil niet zeggen dat we de problemen van de wereld op onze schouders moeten nemen en ons er voortdurend schuldig over moeten voelen. Het is gezond om te erkennen en zich optimistisch te voelen over het feit dat op veel belangrijke manieren de wereld beter wordt. We moeten echter dat optimisme in evenwicht brengen met de bereidheid om echte problemen in ons persoonlijk leven, onze gemeenschappen, onze wereld onder ogen te zien.


5. Verdring onaangename emoties die niet passen in hun 'spirituele' zelfverhaal.

"Ik sta stevig in mijn schoenen en ik kan onmogelijk depressief, eenzaam of bang of angstig zijn. Ik hou te veel van het leven. Ik ben te goed getraind om dat toch te laten gebeuren. "

In mijn eerste jaren als coach dacht ik dat ik een manier had ontwikkeld om chill te zijn. Het vermogen om “go with the flow” te zijn. Maar al snel kwam ik erachter dat ik helemaal niet een of andere Zenmeester was. Of liever gezegd, ik realiseerde me dat het vermogen van “go with the flow” en alles accepteren van wat er gebeurt als oneindig waardevol te zien, eigenlijk betekende dat ik moest accepteren dat ik me gewoon af en toe een zak stront voelde en heel eenzaam mijn werk moest doen.

Het is gemakkelijk om jezelf te misleiden door te geloven dat spiritualiteit het leven laat lijken alsof het eindeloos op een wolk drijft, maar in de praktijk is dit niet het geval. Het leven is nog steeds vol lijden en om echt te kunnen groeien en leren van onze ervaring, moeten we eerlijk zijn tegen onszelf over wat we voelen en onszelf het volledig laten voelen. In mijn geval, mijn verlangen om altijd "Zen" te zijn, "mee te gaan met de stroom", en een beeld van innerlijke vrede naar mezelf en anderen te projecteren, belette mij de waarheid van verschillende situaties/ ervaringen te zien en verantwoordelijkheid te nemen voor het omgaan met hen.


6. Een oordeel hebben over als een ander woede wil uiten, zelfs wanneer dat nodig is.

Dit is een van de eerste patronen die ik bij mezelf heb opgemerkt tijdens het uitdiepen van mijn eigen spirituele ervaringen. Ik realiseerde me dat wanneer mensen boos waren, mijn eerste reactie vaak iets weg had van: “Boos worden helpt niet.” Of “ik denk dat we minder problemen zouden hebben als je kalm bleef.” En tegelijkertijd dacht ik: “Waren ze maar meer bewust, dan hadden we dit drama niet.”

Een van de eerste quotes die ik tegen kwam op mijn spirituele pad was: “Boos worden is als het vastpakken van een stuk hete kolen met de intentie om het naar de ander te gooien. Jij bent degene die je brandt.” Een uitspraak die overigens niet van Buddha is, zoals veel mensen denken, maar afkomstig is van Buddhaghosa, een vertaler binnen het Boeddhisme uit de 5de eeuw. De kern van deze uitspraak is, we moeten niet vasthouden aan woede; we moeten het voelen, zo nodig uiten en daarna loslaten. Echter, iemand die nog een leek is in spiritualiteit zou het kunnen opvatten als dat woede, in welke vorm dan ook, een teken is van onverstandigheid. Boosheid is een natuurlijke menselijke emotie en is een volkomen terecht antwoord in veel situaties. Vaak is woede een aanwijzing dat de relatie met jezelf of anderen opnieuw moet worden afgestemd.

Ironisch genoeg onderdrukken veel spirituele mensen alle ‘niet-spirituele’ emoties en houden ze kunstmatig alle ‘spirituele’ emoties, zoals compassie, vriendelijkheid en evenwichtigheid hoog. Dit leidt uiteindelijk tot een verlies in je authenticiteit. Men streeft ernaar om zichzelf continue te presenteren als kalm, rustig, aardig, zacht en in een eeuwige staat van vrede, maar uiteindelijk eindigt men met een groot masker op.


7. Voel diepe afkeer en zelfhaat wanneer je wordt geconfronteerd met je schaduwkant.

Wanneer je geïnteresseerd raakt in spiritualiteit, is het gemakkelijk om mensen zoals de Boeddha of de Dalai Lama te verafgoden en te geloven dat deze mensen perfecte mensen zijn die altijd handelen met volledig bewustzijn en mededogen. In werkelijkheid is dit vrijwel zeker niet het geval. Zelfs als het waar is dat sommige mensen een niveau van realisatie bereiken waarbij ze de 'juiste actie' in alle omstandigheden handhaven, moeten we erkennen dat zoiets gereserveerd is voor de weinigen. Persoonlijk vermoed ik dat zoiets niet bestaat.

De mens is per definitie feilbaar. We maken allemaal fouten. C’est la Vie. Het is vrijwel onmogelijk om als volwassen een paar weken door te komen zonder een paar blunders te maken, ook al zijn ze klein. In de loop van de jaren zullen er grote fouten worden gemaakt. Het overkomt ons allemaal, en het is oké. Vergeef jezelf. Het enige dat je kunt doen, is leren van je fouten en ernaar streven om het in de toekomst beter te doen.

Paradoxaal genoeg kan de schijnbaar spirituele les van zelfvergeving vooral moeilijk te internaliseren zijn voor mensen die geïnteresseerd zijn in spiritualiteit. Spirituele leringen kunnen iemand met stratosferisch hoge idealen achterlaten die resulteren in immense schuldgevoelens en zelfhaat wanneer men zich niet aan die normen houdt. Dit is een belangrijke reden waarom het zo gebruikelijk is dat spirituele mensen verantwoordelijkheid afwijzen - omdat eerlijk zijn over hun tekortkomingen te pijnlijk zou zijn. Ironisch genoeg moeten we eerlijk zijn tegenover onszelf over onze fouten om ervan te leren en te groeien naar meer zelfbewuste, meedogende versies van onszelf. Onthoud alleen: je bent maar een mens. Het is prima om fouten te maken. Het is echt goed. Maar geef jezelf toe wanneer je een fout hebt gemaakt en leer ervan.


We zijn allemaal aan het leren ...

Ik denk dat om de verschillende onderling verbonden mondiale spirituele bewegingen maximaal effectief en nuttig te maken, ze hun schaduwaspecten moeten aanpakken.

In dit artikel heb ik geprobeerd enkele van de blinde vlekken te verlichten die in de spirituele gemeenschap overheersend lijken te zijn. Zoals ik al zei, waren de meeste items die ik besprak op een bepaald moment op mij van toepassing. Het is beslist gemakkelijk om in een aantal valkuilen van spiritualiteit te vallen en verschillende beperkende overtuigingen en gedragingen te koesteren terwijl je je voelt alsof je een "hoger" niveau van bewustzijn bereikt hebt.

De les hier is dat groei en leren eindeloze processen zijn. Als je denkt dat je niets meer te leren hebt, saboteer je waarschijnlijk op een aantal manieren. Het kan heel moeilijk zijn om toe te geven dat je lange tijd verkeerd of misplaatst bent geweest, maar het alternatief is veel erger. Het alternatief is een soort spirituele en intellectuele dood - een toestand van eeuwigdurende stagnatie waarin men zich eindeloos misleidt door te denken dat men alle antwoorden heeft, dat men zijn uiteindelijke vorm heeft bereikt. In een snel veranderende wereld is voortdurend leren van het grootste belang.

Spiritualiteit is op zijn best een kracht die de mensheid kan helpen onze gemeenschappelijke identiteit als wezens met bewustzijn te realiseren, ecologisch bewustzijn te verwerven, zich verbonden te voelen met onze kosmos en de meest prangende kwesties van onze tijd aan te pakken met compassie, vindingrijkheid, gelijkmoedigheid en wat Einstein noemde, een 'heilige nieuwsgierigheid'.

Op zijn best is spiritualiteit een kracht die ons naar een meer harmonieuze, coöperatieve en duurzame toekomst drijft. Hier gaat het om het verfijnen van onze collectieve spiritualiteit en het co-creëren van een mooiere wereld.
 
Met de voeten op de grond, meebewegen met het leven.

 

Living Transformation






Our Happiness Deceptions


Time: 12 minutes. 

A metaphor for the modern struggle for meaning.


A long long time ago, we taught ourselves that prosperity and welfare would make us happier. Being normal was not good enough. The new Holy Grail is happiness. However, in our today's modern consumer society it becomes hard to tell what it really means to be happy. In our mechanized and automatic way of living life, it is tough to distinguish our hard-wired thoughts and desires from the source within.

Nowadays you find on every street corner 'how-to' happiness books, articles, videos, TV shows and websites. There are happiness workshops, retreats, cruises, camps and institutes. Universities are adding courses in Happiness Studies. Fast-growing professions are happiness coaches, happiness counseling’s, ‘life-lift’ coaching, ‘joyology’ and even happiness science. Personal happiness is big business and everyone is selling it.

But the fact is that all this buying and doing doesn't make us any happier. The way our social- and economic system works these days is to produce citizens eternally in search of satisfaction. In the end, all the consuming is making us unhappier and is ruining our planet at an unprecedented speed.

Krijg Wat Je Wilt

tijd: 13 minuten.

Verander naar het ZIJN→DOEN→HEBBEN denkpatroon.




We willen altijd iets 'meer' in het leven. Of we willen dat iets groter of beter wordt, toch? Dus we verzinnen eindeloze manieren om dat voor elkaar te krijgen, onze creatieve geest in optima forma. Dat is ook de reden dat er zoveel over geschreven en gepraat wordt. Er is altijd wel iemand die vindt dat ie een nog betere of vernieuwender manier heeft gevonden. Uiteindelijk zijn we allemaal bezig met verbeteren. Zo willen we bijvoorbeeld meer klanten, meer geld, meer vrijheid, meer succes en meer geluk in ons leven.

Het feit dat we meer en beter willen is een bijzonder menselijk fenomeen en het houdt ons al sinds dat we rondlopen op deze planeet bezig. Het heeft er onder andere voor gezorgd dat we uit onze grotten zijn gekropen en leven in de wereld van nu. Maar wanneer je de alledaagse leefomstandigheden en materialistische belangen weg denkt, dan blijft er simpel een manier van zijn over. Een gevoel, een beleving. Want we willen ons vandaag nou eenmaal beter voelen dan gisteren. De drang om maar meer te willen en te blijven verbeteren zit diep bij ons. Het is onderdeel van wie we zijn, het is onderdeel van mens-zijn. Maar waarom als het zo zit ingebakken, beginnen we dan niet juist éérst het mens-zijn niveau te veranderen, als we iets willen verbeteren in ons leven? Waarom beginnen we niet van binnenuit? Omdat we gewoonlijk denken dat 'mens-zijn' - en gevoelens - iets is dat ons 'overkomt'.

Nou, is dat zo? Is jouw manier van zijn, jouw gevoel, iets wat jou overkomt? Echt? Voor een moment, een klein moment - en voor de context van dit artikel -, neem het even aan, dat je jouw gevoel kan beïnvloeden. Dat je wél kan bepalen wie je aan het zijn bent. Wat zou dan je denkkader zijn als je iets zou willen in je leven? Zou je dan niet eerst beginnen met dat mens-zijn gedeelte?

Als je alle mogelijke denkpatronen over krijgen wat je wilt op één hoop gooit, dan kun je daar drie systemen uit destilleren. Dit zijn ze:

 
Hebben→Doen→Zijn

Als je iets wilt in je leven dan is de kans groot dat je dat doet volgens het hebben→doen→zijn denkpatroon. Laten we zeggen dat je een nieuwe auto wilt hebben, of meer geld of een relatie. We denken vaak dat als we dit dan hebben, dat het mogelijk maakt om iets te doen. Op het moment dat ik een nieuwe auto heb, laat ik hem zien aan mijn vrienden. Op het moment dat ik meer geld heb, los ik mijn schulden af. Op het moment dat ik een relatie heb, kan ik mijn leven vervullen. En als we dat wat we willen hebben voor mekaar aan het krijgen zijn, dan willen we ook dat het voldoening geeft. Een verbetering van het mens-zijn niveau. Als ik mijn vrienden mijn nieuwe auto laat zien, dan zal ik gerespecteerd worden. Als ik uit mijn schulden ben, dan voel ik me veilig. Als mijn leven vervuld is, dan zal ik gelukkig zijn.




Dit is trouwens hoe reclamecampagnes werken. En ik kan het weten want ik heb bijna 10 jaar gewerkt voor een reclamebureau.

Koop (hebben) onze deodorant → geef (doen) vervolgens die presentatie → en ben (zijn) zelfverzekerd. 

Het doel van reclamecampagnes is om iets aan jou te verkopen en meestal begint het met het schetsen van een probleem. Voel je je onzeker, koop onze deodorant en je voelt je zelfverzekerd. Maar werkt het echt? De deodorant zorgt ervoor dat je lekker ruikt, maar meer dan dat doet het niet.
Als we als samenleving zouden begrijpen dat het bezit van dingen of goederen weinig tot geen effect heeft op onze staat van mens-zijn - of dat nou deodorant of een nieuwe auto is - zouden we waarschijnlijk heel wat minder bezitten. Mijn conclusie is dat de hebben→doen→zijn formule uiteindelijk niet werkt, zeker als het hogere doel is om een staat van zijn, een gevoel, na te streven is. De deodorant is op een gegeven moment uitgewerkt en onze onzekerheid komt weer terug.
Na een tijdje is je nieuwe auto niet meer nieuw. Je bent wellicht uit de schulden, maar het gaat nu slecht met je bedrijf. En de persoon waarmee je nu in relatie bent schijnt toch een paar rare gewoontes te hebben. Dus, is er een ander systeem dat je zou kunnen toepassen als je bijvoorbeeld echt gelukkig wilt zijn?


Doen→Hebben→Zijn

Als je iets wilt zijn in je leven dan geloof je waarschijnlijk in de doen→hebben→zijn formule. Dat betekent dat als je bijvoorbeeld iets goeds doet, je dan uiteindelijk krijgt wat je verlangt en vervolgens ben je die persoon die deze dingen verdient. We proberen zelfs met deze formule emoties te bereiken.

Bijvoorbeeld, als je gelooft dat de enige manier om echt gelukkig te kunnen zijn alleen mogelijk is binnenin een specifieke relatie (bv. iemand die dezelfde interesses heeft), dan ga je vervolgens acties ondernemen en doe je wat jij denkt dat het beste is om jouw perfecte partner te vinden. Alle acties die je onderneemt, hebben maar één doel, het hebben van die gewenste relatie. En uiteindelijk geloof je dat alleen déze relatie jou gelukkig laat zijn. En je gelooft ook nog een hoop andere dingen die je zult zijn als je deze relatie hebt. Bijvoorbeeld dat je dan een liefdevol persoon gaat zijn, of compassievol of succesvol en nog meer van die -vols..., zeg maar helemaal vervuld.
Trouwens, als we gelukkiger willen zijn in het leven, dan is dit systeem zo'n beetje de heilige graal. We houden eraan vast alsof er geen andere manier is. En we geloven ook nog dat het ons verlangen naar liefde kan vervullen. En wanneer die vervulling niet plaats vindt, dan worden we overspoeld met gevoelens van afwijzing, eenzaamheid en soms ook haat. Sommige van ons zijn dan zelfs bereid ervoor te sterven of te doden.

Maar uiteindelijk, is dit systeem van "als ik doe wat ik moet doen, dan krijg ik wat ik wil, en dan ben ik de persoon die ik altijd had willen zijn", beperkt houdbaar. Waarom? Omdat je je gedraagt als een ezel die een wortel najaagt. Het zal voor het overgrote deel voelen als een gevecht, en falen is eerder de regel dan de uitzondering.

'Als ik mijn diploma heb dan pas ben ik gelukkiger. Dan, als ik mijn eerste baan heb dan pas ben ik gelukkiger. Dan, als ik ga trouwen dan pas ben ik gelukkiger. Dan, als ik kinderen heb dan pas ben ik gelukkiger', etc., etc., etc., ...... de ezel die heel wat wortels najaagt

De persoon die je bent geweest in het verleden, gaat niet denken, handelen en reageren op een manier die jou dichter bij je doelen brengt in de toekomst. En als we dit onszelf realiseren, dan is meteen de eerste stap een andere strategie toepassen. We gaan het vervolgens anders doen. En als die weg niet zaligmakend is dan slaan we weer een ander pad in.... Een andere wortel, en zo vullen we ons leven... Niks mis mee. We doen dit allemaal én het kost ons ook heel veel. Denk maar aan al die keren dat het nét niet lukte dat te bereiken wat je graag wilde. De teleurstelling was alom. "Ách joh, part of the game", zeggen sommigen dan. Maar zeg je dat ook tegen iemand die met hart en ziel aan het werk is en toch wordt ontslagen?
En zo vechten we ons door het leven, we overwinnen de tegenslag en gaan het in het vervolg anders doen.... Doen, doen, doen, om maar dat te bereiken wat we graag willen zijn.

Zie hier, het ó zo begrijpelijke menselijke drama.

Met onze inventieve multidisciplinaire capaciteiten verzinnen we weer allerlei manieren om beter en sterker met die tegenslag om te kunnen gaan. En dat delen we dan weer uitgebreid middels boeken, vlogs, workshops, etc. En omdat we zo gefocust zijn op die vechtmodus, die trouwens voortkomt uit onze overlevingsmechaniek - die maar door dendert tot in het kleinste hoekje van je brein -, zijn we haast vergeten waar het allemaal begon.
Namelijk te geloven dat als je succesvol of gelukkig wilt zijn, dat je daar dan iets voor moet doen. Het doen→hebben→zijn systeem is gebaseerd op omstandigheden; diploma, baan, trouwen, kinderen, etc. Het zegt niks over jou als mens. De omstandigheden zeggen niks over jouw mens-zijn. Immers, het zijn maar omstandigheden. En die kunnen te pas en te onpas veranderen, beweeg je niet mee dan zijn daar je teleurstellingen.

Is er dan een denksysteem dat meer gebaseerd is op mens-zijn als je iets wilt in je leven? Een systeem dat past bij de aard van ons wezen en niet afhankelijk is van omstandigheden?



Zijn→Doen→Hebben

Laten we eens kijken naar het zijn→doen→hebben model. Mijn ervaring is dat dit denksysteem elke doorbraak en/of transformatie proces een boost geeft, omdat het niet gebaseerd is op omstandigheden. Maar het meesterschap van dit systeem, vraagt om een drastische verandering. Het beginpunt is namelijk een ongebruikelijke plek, daarom weet bijna niemand dit. Omdat we zo gewend zijn aan iets te moeten doen om vervolgens iets te krijgen.

Het zijn→doen→hebben model begint namelijk vanuit niets. Laat ik zeggen de leegte, daar waar nog alles mogelijk is. En wat het van jou vraagt is je bewust te worden van je heelheid, dat je als mens compleet bent, dat je jezelf volledig accepteert. Met alles wat je hebt en niet hebt. Met alles wat je kunt en niet kan.
Je bent compleet én je bent zelfverzekerd. Nu doe je die presentatie op een manier die zelfverzekerde mensen doen. In plaats van te veronderstellen wat jou vertrouwen gaat geven, ga je ervan uit dat je het al bent. Want het zit al in je. Je hebt geen deodorant nodig om zelfverzekerd te zijn.
Wanneer we gaan begrijpen dat er beperkingen zitten aan onze bezittingen, kunnen we beginnen aan het kopen van spullen gebaseerd op basis van behoefte, in plaats van op basis van dit-zal-mijn-leven-veranderen. Dit leidt tot heel wat minder spullen, en niet onbelangrijk, het leidt ook tot minder teleurstellingen - eindelijk stoppen we met de verwachting dat spullen ons gelukkig maken. Trouwens vanuit een milieustandpunt, zou het echt een enorm verschil kunnen veroorzaken in hoe wij met onze planeet omgaan.

Als je kijkt naar die gewenste relatie vanuit het zijn→doen→hebben systeem, dan is het echt een doorbraak. Het verandert compleet de context van de relatie. Ben de persoon die graag wilt zijn als je jouw gewenste relatie hebt, vervolgens doe je de dingen die een vervuld persoon zou doen, met als resultaat dat je precies die relatie hebt die je wilt.
Zo'n relatie werkt altijd (tenzij je ervoor kiest hem te beëindigen). Omdat je niet in de relatie zit om er tevredenheid uit te halen - want je bent al vervuld. Het enige wat er nog te doen is, is 'wat kan ik bijdrage aan de relatie om hem te laten werken onder alle omstandigheden'. Ofwel, de omstandigheden bepalen niet meer hoe je je voelt, jij bepaalt.

De gebruikelijke verwarring die naar boven komt bij het gebruik van het zijn→doen→hebben denkpatroon is dat het verleidelijk is te geloven dat je opeens een totaal andere persoon kan zijn. Het gaat niet over het zijn van een andere persoon. Een andere misvatting is dat je je persoonlijke karaktereigenschappen moet veranderen. Ook daar gaat het niet over. Ook het veranderen van de omstandigheden heeft niets te maken met je mens-zijn.

Om iets te zijn, ga het zijn. Als je gelukkig wilt zijn, ga gelukkig zijn. Ga de dingen doen op een manier zoals gelukkige mensen zouden doen. Want gelukkig zijn is het resultaat van jouw gedrag. Iedereen kan dit, het zit al in je. Niks meer, niks minder. Zo simpel is het.

Ik zeg niet dat het toepassen van het zijn→doen→hebben denkpatroon simpel is. Maar wat ik wel weet na het veelvuldig toepassen hiervan, is dat het een krachtig denkpatroon is dat werkt onder alle omstandigheden. Ik ben daardoor ook gaan inzien wat er voor nodig is om steeds weer een nieuwe manier van geluk en vervulling te creëren voor mijzelf en mijn leven.
Dit is géén hocus pocus, we zijn heel goed in creëren. Kijk maar eens naar hoeveel we klagen. We klagen continue en iedere keer dat we klagen (re-)creëren we onze klachten. Als we dan zo goed zijn in creëren, waarom dan niet ons geluk blijven recreëren? En zoals alle disciplines, oefenen, oefenen, oefenen. Wax on, wax off.... Tip: vraag om coaching!



Conclusie

Het oude denkpatroon van gelukkig te willen zijn in de toekomst door vast te houden aan het verleden, werkt niet. Je gedraagt je dan als een ezel die achter een wortel aan rent. En als je dan niet krijgt wat je wilt, dan is het enige wat je kan bedenken het veranderen van je acties. En als je dan nog niet krijgt wat je wilt, zal je nog beter je best moeten doen, en nog meer, en nog meer...... Een obsessie dreigt. Het gevecht, het falen, het drama.... Er is totaal geen vrijheid aanwezig.

Maar als je kan beginnen met de realisatie dat je compleet bent, de status van 'het is oké - het maakt niet uit', dan ben je omgeven door vrijheid, je bent dan vrijheid. Nu kun je je toekomst zien vrij van beperkingen, vrij van (mentale) blokkades. Het is als een blanco pagina, klaar om gevuld te worden met bijzondere mogelijkheden. Het zijn→doen→hebben denkpatroon zal je ondersteunen bij het vervullen van deze mogelijkheden.

Mijn conclusie: het zijn→doen→hebben systeem werkt onder alle omstandigheden. En zoals elk transformatieproces, het vraagt om nieuwe verbindingen, zelfs in je hersenen. Als je eenmaal ontdekt hebt hoe het moet, vergeet je het nooit meer. En geloof me, het is makkelijker dan je denkt.

Begin vandaag om te handelen, te leven volgens de persoon die je zou zijn geweest als je je doelen hebt bereikt. Waar zou je dan op focussen? Wat zou je dan belangrijk maken? Hoe kijk je dan tegen geld aan? Wat zou je doen om gezond te blijven? Hoe zou je met jezelf omgaan? Hoe zou je anderen behandelen? Hoe zouden dan je relaties zijn?

Begin nu die persoon te zijn, die je in de toekomst graag wilt zijn. Jij bent de creator van jouw toekomstige realiteit. Doe iets vandaag waardoor jouw toekomstige zelf jou gaat bedanken.



Originally posted on April 26, 2016




Wealth Without Borders





How to Bring Balance and Compassion to Life




Click on the picture to enlarge.


What's Worth More Than Personal Achievement?

Time: 3 minutes.

Click on the picture to enlarge.

In many areas of my life I had experienced that personal achievement is a big game to play. The satisfaction and fulfillment I was getting out of the accomplishment was tempting.

Also, as a climber I experienced firsthand that succeeding a climb was giving me joy and happiness. During the heyday of my climbing career I stood many times at the bottom of a mountain or rock face totally psyched to climb it, like the one in the picture. Years of training, pain and suffering just to be on top of a mountain. There was only one goal. Only one, right?
You know, every time I had reached the top and enjoyed the view, just after a few breaths I had already noticed the next most difficult route… And thinking to myself, “Oh, actually I haven’t achieved anything – I must need to climb that too!” So the sheer joy and happiness quickly faded away and I was already planning the next climb. I wasn’t aware of the cycle I was caught up in.

Stop Thinking That You Deserve Better

Time: 6 minutes.




Deserve (verb): to have earned or to be given something because of the way you have 
behaved or the qualities you have. - Cambridge Dictionary


When we fail in life to fulfill our needs, we tend to blame something else. Soon the thought that ‘I deserve better’ is running around in your mind like the coyote looking for Roadrunner. You ‘deserve’ a better job, life, car, cat, home, kid, etc… now it's everywhere. But most often it’s used in reference to relationships. Especially during a breakup. And mine opinion is that ‘you deserve better’ is just a weak and sad excuse someone uses to let you down easy. 

It’s an easy rat race to get caught up in, a tiny egotistical voice conditioning your mind ‘Oh! But you deserve so much better!’ 

Why? Because you are submerged in the idea that you are special and now you think you have a right to have it all. Because you think that you’ve done it all, so you want the world now. But the egocentric demand ‘I want the world and I want it now’ is doomed on these two fronts:

Give In Get Happy






What You Think Other People Think Of You

Time: 9 minutes.

The search for constant external validation may be hindering your success.




If you worry about what others think of you, think again. Does it make any real difference for you? Do you have more confidence in their opinions than in your own? Is their thinking more valuable than yours? I’ve met people who don’t care at all what others think. And I’ve met people who constantly worry what others think.

In order to be ‘emotionally intelligent’, we need to have some awareness and be sensitive of what others may be thinking of us whilst not care so much that it prevents us losing contact with our ground of being. In other words, we have to find a balance in what a social situation demands from us. It’s human nature to want to be liked and accepted. And because of that, it is only natural that you’re going to start taking the signals that you see and hear about what people think about you.