Ontdek de kracht van omdenken.
Al op een vrij jonge leeftijd was ik me ervan bewust dat er geen problemen zijn in het leven. Vervolgens kostte het mij ruim 10 jaar om mijzelf te trainen in het zo te recreëren in een context die effectief is en met de intentie dat iedereen het kan begrijpen.
Er zijn geen problemen in het leven. Ik bedoel dat vrij letterlijk. Ik wil niet zeggen dat er geen problemen in het leven zijn van mensen. Hetzij er zijn of er zijn geen problemen voor mensen (en gezien de neiging om te zeggen dat we problemen hebben, het lijkt net of het afgesproken is dat we die hebben), en enerzijds ze verdwijnen of anderzijds ze houden aan, daar ligt de focus van dit artikel.
Om een heldere blik te krijgen op de bron van de problemen die mensen hebben, is het belangrijk daar eerst een context voor te creëren dat er geen problemen zijn in het leven. In Zen zeggen ze “Als een boom omvalt in een bos en er is niemand die het kan horen, maakt het dan geluid?”. Als er een gebeurtenis plaats vind en los gezien van zijn grootte en van de omvang, dan is het simpelweg dit is wat er is. Er is geen probleem totdat iemand het ziet of zegt dat het een probleem is.
Alle interpretaties aan de kant; natuurrampen zoals vulkaanuitbarstingen, een tsunami en zelfs meteoorinslagen met als gevolg bijna volledige uitroeiing zijn simpelweg dit is wat er is. Voor het grootste deel, en ook gevormd door onze overlevingsmechanismes beseffen we dat vriendelijke en gastvrije omgevingen goed zijn, en vijandige en niet gastvrije omgevingen fout zijn. Dus we kunnen natuurrampen hebben als dit is wat er is en dat het hoort bij het leven op aarde. Alle verwachtingen aan de kant, het leven en het universum hebben ons nooit beloofd om vriendelijk en gastvrij te zijn. Sterker nog, het leven en het universum zijn regelmatig extreem vijandig en niet gastvrij naar ons. En terwijl we misschien er niet mee geconfronteerd willen worden ( of erger nog, door de overlevingsdrang er niet toe in staat zijn) is dit ook, dit is wat er is.
Waar we falen in ons natuurlijke respect voor dit is wat er is, is in onze dagelijkse gesprekken als transformatie en mogelijkheid niet aanwezig zijn. Dus we verwarren accepteren van dit is wat er is met zich erbij neer leggen, en we verwarren ermee kunnen zijn met dat wat er is met apathie, en we verwarren dingen te laten zijn voor wat ze zijn met onverschilligheid.
Het eerste wat je leert in een getransformeerd leven is dat je geen nieuwe mogelijkheden in zijn kan inbrengen door iets te willen veranderen. Je zal nieuwe mogelijkheden moeten creëren, of anders gezegd, je kan alleen iets creëren vanuit niets. Eigenlijk is het absurd dat als je iets nieuws wilt inbrengen of creëren en je bent niet bereid in te zien, komend vanuit je bijna waarschijnlijke zekere toekomst, dat je eerst bewust moet worden van het feit dat dingen zijn zoals ze zijn en dat ze niet zijn voor wat ze niet zijn.
En hier zijn we dan, pratend over eventuele grote catastrofale problemen zoals het broeikaseffect, wereldwijde honger en oorlog, en in dezelfde adem praten we ook over meer persoonlijke problemen op een veel kleinere schaal zoals het ervaren van afwijzing van het leuke blond harige meisje dat ik graag wil daten en die niet geïnteresseerd is in mij.
Ik ben van mening dat een situatie afgezien van zijn grootte een probleem is als die situatie niet is hoe die zou moeten zijn. Als we een situatie zouden hebben, afgezien van zijn grote, als dit is wat er is dan is er geen probleem.
Voorbeeld:
- Probleem: Ik vind het blond harige meisje leuk maar ze is niet geïnteresseerd in mij.
- Geen probleem: Ik vind het blond harige meisje leuk en ze is niet geïnteresseerd in mij.
Maar maakt het 'het zou zo niet moeten zijn.'
En maakt het 'dit is wat er is.'
En maakt het 'dit is wat er is.'
Dit is niet alleen maar betekenisleer. En ja, het is volledig betekenisleer omdat wie wij zijn als mensen volledig bestaat in taal. “Ik spreek en daarom ben ik.” (Rene Descartes)
Oké, dit artikel zijn geschreven woorden, geen gesproken woorden. Om het werkelijk te begrijpen waar dit overgaat, zal je het zelf moeten gaan ervaren. Je zal het moeten gaan krijgen. Je kan het niet begrijpen door er meer over te weten en tegelijkertijd de vrijheid ervaart het begrijpen ervan willekeurig te laten, noch de mogelijkheid om het meester te maken totdat je werkelijk krijgt(eigen maakt) waar dit overgaat. Trainen, trainen, trainen...
De gebruikelijke verwarring is dat als we het hebben over zaken als het broeikaseffect, wereldwijde honger en oorlog, en we hebben dat als geen probleem, we dan geen aandacht hebben voor hen. Dit is een naïeve misinterpretatie gebaseerd op cynisme en verwarring. In actie komen vanuit dit is wat er is (komen vanuit een context van geen probleem) genereert een toekomst waarin wat mensen creëren krachtige mogelijkheden zijn. Terwijl als mensen in actie komen vanuit dat ze iets willen veranderen aan dit zou zo niet moeten zijn (komend vanuit een context van een probleem) dan wordt er niet werkelijk iets doorbroken, maar eerder een symptoom bestreden.
Doorbreek het probleem, transformeer het, denk het om. Omdenken is van een probleem een feit maken en daarmee ruimte creëren voor nieuwe mogelijkheden. Buig het om, want het gaat om wat er is, en niet om wat er zou moeten zijn.
Ben je nog steeds bezig met wat er (niet) zou moeten zijn? Dan zit je nog in een klacht/probleem vast. Maak van je maar een en en je komt los van je klacht. Trainen, trainen trainen...
Doorbreek het probleem, transformeer het, denk het om. Omdenken is van een probleem een feit maken en daarmee ruimte creëren voor nieuwe mogelijkheden. Buig het om, want het gaat om wat er is, en niet om wat er zou moeten zijn.
Ben je nog steeds bezig met wat er (niet) zou moeten zijn? Dan zit je nog in een klacht/probleem vast. Maak van je maar een en en je komt los van je klacht. Trainen, trainen trainen...
By the way, is het niet zo dat het enige verschil in problemen die verdwijnen en problemen die blijven bestaan is dat wij alleen maar blijven praten over problemen die maar blijven bestaan?
